Na een niet al te lange vlucht vanuit het regenachtige Eindhoven kwamen we op donderdag zeven november 2019 aan in het minstens evenzo natte Bologna, maar dat mocht de pret uiteraard niet bederven. We namen vanaf de luchthaven van Bologna taxi’s naar ons hotel, dat dichtbij het centrum gevestigd was. Een aantal van ons kleine gezelschap bleef achter in het hotel om uit te pakken en tot rust te komen, maar anderen gingen de eerste avond snel de stad verkennen. Tevens zijn we ons avontuur in Italië die avond goed begonnen met een apericena met Chiara en Sofie, twee studenten van onze opleiding die reeds in de stad verbleven. Na het eten is één groep eropuit getrokken om een goede borrelplek te vinden en is het restant van ons nederige clubje in het hotel gebleven om uit te rusten en alvast te werken aan de presentaties van de dag erna; een bezoek aan de universiteit van Bologna stond namelijk op het programma.

            De meesten van ons waren de volgende dag vroeg uit de veren – een deel moest echter nog uitrusten van de avond/ nacht in club Millenium. Het ontbijt bij Cartola was een goed begin van de dag. Aangekomen op de universiteit werden we warm onthaald door docent Marco Prandoni en de studenten Nederlands. Het was hartverwarmend om te zien dat deze studenten net zoveel passie hadden voor de Nederlandse cultuur als dat wij hebben voor de Italiaanse cultuur. De presentatie die de (Italiaanse) studenten Nederlands over het vertalen van Nederlandse zinnen naar het Italiaans gaven was erg leerzaam, het gaf namelijk nieuwe inzichten over hoe Italianen kijken naar de Nederlandse taal, maar ook hoe de Nederlandse studenten veel kleine overéénkomsten en verschillen ten opzichte van de Italiaanse niet beseffen. Nadat de Nederlandse delegatie haar presentatie over het prachtige Leiden afgerond had, was het tijd voor een verrassing: wij mochten kennismaken met de universiteit (en haar doolhofachtige faculteit geesteswetenschappen) door middel van een heuse speurtocht, die tevens goed dienstdeed als kans om nog eens (Italiaans) te praten met de studenten die wij eerder die dag middels een speeddate hadden leren kennen. Na de speurtocht hebben we een gezellige lunch gehad met overheerlijke Italiaanse hapjes, georganiseerd door de faculteit/ dipartimento.

            Een woord over deze leerzame dag van student-assistent Sofie, die momenteel studeert aan de universiteit van Bologna: “Als student-assistent van het departement van Nederlandse taal en cultuur in Bologna heb ik samen met het bestuur van studievereniging Le Tre Corone (van de studie Italiaanse taal en cultuur in Leiden) en de studenten Nederlands in Bologna de taak op me genomen om een tweede ontmoeting te organiseren tussen de studenten uit Leiden en Bologna. Dit na het succes van de eerste ontmoeting in 2017. In de weken voorafgaand aan de studiereis heb ik onder andere met de studenten van het eerste en tweede jaar nagedacht over een leuke activiteit. Na vele ideeën, hebben de studenten ervoor gekozen een presentatie over Bologna te geven (zowel in het Nederlands als Italiaans) en daarna een speurtocht door het gebouw te organiseren. Door het bestuur van Le Tre Corone werd ook een presentatie gehouden over zowel Leiden en de universiteit als de studievereniging zelf. Na een zeer leuke ochtend waarin we elkaar al een beetje beter hebben leren kennen, werd er een heerlijke lunch georganiseerd vanuit het departement. Daar hadden we de tijd om elkaar nog beter te leren kennen en onze passies en ideeën over Nederland en Italië te delen. Al met al vond ik het wederom een hele geslaagde dag. Ik ben trots op wat de studenten hebben voorbereid en ik hoop dat er van beide kanten een beter idee is ontstaan over de steden en universiteiten. Ik hoop dat deze traditie wordt voortgezet en hoop dat de studenten zijn geïnspireerd tot een bezoek of eventuele Erasmus uitwisseling in Leiden of Bologna.  Daarnaast uiteraard hartelijk dank aan het departement van Nederlands in Bologna voor het feit dat zij weer zo gastvrij waren de studenten uit Leiden te ontvangen.”

Op zaterdagochtend leek de Via dell'Indipendenza veranderd in een heuse straatmarkt. Deze was namelijk afgesloten en derhalve konden we koffie drinken en ontbijten midden op de weg, er ontstond een ontspannende en gezellige sfeer, alleen maar verbeterd door de heerlijke Italiaanse koffie met een rijkelijk gevulde brioche. We hebben verder een aangename zonnige middag gehad in Bologna. We hebben de grootste bezienswaardigheden van Bologna bezocht, zoals het MEUS (een museum over de geschiedenis van de student), Pinacoteca en de Toren van Bologna. Onze studiereis hebben we heerlijk afgesloten in het restaurant San Pietro, waar we de ‘verjaardag’ van Vera hebben gevierd. We willen het dipartimento erg bedanken dat wij de mogelijkheid hebben gekregen om een dag met hen door te brengen. Jullie zijn uiteraard van harte welkom om ons in Leiden te bezoeken!

Op 1 september 2019 verhuisde ik naar Spanje voor een uitwisseling van 5 maanden aan CUNEF (Colegio Universitario de estudios financieros) in Madrid. Als voorbereiding voor mijn vertrek had ik natuurlijk al gekeken of er eventueel werk was in Madrid. Na lang zoeken kwam ik dan ook uit bij Student-Assistent Nederlands aan Universidad Complutense de Madrid gefinancierd door de Taaluniversiteit in Nederland. Gelukkig voor mij was het dicht in de buurt en makkelijk te combineren met school.

Mijn ervaring in Madrid

Het was voor mij wennen om alleen in een grote stad te wonen. Ik woon zelf namelijk in een dorp in Nederland met mijn ouders. Toch was mijn eerste ervaring in Madrid erg positief. In Madrid woon ik net buiten het centrum in Arguëlles. Hierdoor heb ik de ervaring hoe het is om in Madrid te wonen, terwijl ik toch niet in het centrum woon. Ook vind ik het erg fijn dat Arguëlles niet ver van het centrum vandaan is en dat alles lekker in de buurt is! Na een weekje wennen begon mijn school waar we zelf ons rooster mochten maken. Dit was makkelijker gezegd dan gedaan en uiteindelijk kreeg ik een rooster met lange dagen en veel tussenuren. Gelukkig wende dit snel en kreeg ik een regelmaat in mijn verblijf in Madrid.

Zelf ben ik een erg sportief type, want ik doe thuis ook aan voetbal. In Madrid kan dat natuurlijk niet achterblijven en ging ik op zoek naar een voetbalclub waar ik voor een half jaar kon spelen. Dit had ik al snel gevonden bij C.D. Chamberi, waar ze mij met vreugde ontvingen! Gelukkig had ik nu nog meer dingen om naar uit te kijken, een moment waar ik mijn Spaans kon verbeteren en een gelegenheid om meer vriendinnen te maken!

Zes weken na mijn aankomst kreeg ik bezoek van mijn familie en mijn vriend en ik moet bekennen dat het erg fijn was om iedereen weer even te zien! Dit maakte daarna alles veel makkelijker, omdat ik vanaf die tijd wat meer bezoek ging krijgen. Dit was ook de periode dat ik bericht kreeg van mevrouw María José Calvo González over het student-assistentschap, waar ik met volle enthousiasme op reageerde.

In december ben ik voor kerstmis naar huis gegaan en ben ik samen met mijn zus, haar vriend en mijn vriend terug gekomen naar Madrid om hier oudejaarsavond te vieren. Mijn laatste maand in Madrid was vanaf dit moment dan ook ingegaan en dit leverde gemengde gevoelens bij mij op. Aan de ene kant wist ik dat ik het hier heel erg ga missen, want ik heb hier zoveel leuke momenten gehad en lieve mensen leren kennen. Aan de andere kant vind ik het ook weer fijn om thuis mijn andere vrienden weer te zien en lekker bij mijn ouders te kunnen wonen.

Mijn ervaring als student-assistent

Mijn eerste week als student-assistent was op 4 november 2019 waar ik mijn eerste les moest voorbereiden. Dit bleek toch wel lastiger te zijn dan dat ik had verwacht. Vooral omdat ik geen lerarenopleiding doe en alleen voor de klas sta als ik een presentatie moet geven voor mijn les, maar gelukkig hielp mevrouw Calvo González mij hierbij.

Ik ben negen weken student-assistent Nederlands geweest, waarvan ik zes weken ook daadwerkelijk voor de klas heb gestaan. Dit was een hele goede ervaring voor mij en het heeft me ook heel veel zelfvertrouwen gegeven, waardoor ik presentaties geven nu niet erg meer vind.

De eerste twee weken was wennen om voor een klas te staan en leerlingen ook daadwerkelijk iets te leren, maar het wende snel en op het einde is het me ook gelukt om de leerlingen wat nuttige informatie te leren.

De achtste week mocht ik meehelpen met het mondeling examen en ook dit was erg nieuw voor mij. Ik ben zelf natuurlijk gewend hoe het is om een mondeling examen te hebben en weet als geen ander hoe zenuwachtig je hiervoor bent. Dit heeft mij dan ook geholpen met wat langzamer en duidelijker praten voor de studenten en ze op hun gemak te laten voelen. Ik vind dat de studenten het examen erg goed hebben gedaan en ben dan ook blij om te weten dat ik hier een kleine rol heb gespeeld om hun te helpen.

Al in al, waren deze vijf maanden een ervaring om nooit meer te vergeten. Ik heb heel veel geleerd in deze periode, veel leuke en lieve mensen leren kennen, en momenten gehad die nooit meer van mij afgepakt kunnen worden! Ik kan daarom met volle teugen zeggen dat Madrid mij veranderd heeft in een positieve zin en dat student-assistent Nederlands zijn mij heel veel goeds heeft opgeleverd!

Feestelijke presentatie op het KNIR (Koninklijk Nederlands Instituut Rome) van de nieuwe Italiaanstalige literatuurgeschiedenis van de Lage Landen: Harba lori fa! Percorsi di letteratura fiamminga e olandese (Napoli University Press 2012, gratis te downloaden http://opar.unior.it/1631/).

De bundel is bedoeld voor een Italiaanstalige doelgroep. De laatste uitgebreide literatuuroverzichten waarmee Italiaanse studenten – en andere belangstellenden – in hun eigen taal de Nederlandse letterkunde konden bestuderen, dateren al van vóór 1970. De essays in Harba Lori Fa! richten zich in eerste instantie op Italiaanse studenten Nederlands, maar ook op een breder Italiaanstalig publiek dat van directe informatie over de Nederlandse letteren totaal verstoken is. Daarom wil de bundel een wetenschappelijk, maar tegelijk algemeen toegankelijk inzicht in de Nederlandse en Vlaamse literatuur bieden, en is aan gebruiksvriendelijke multidisciplinaire en comparatistische verbanden de nodige aandacht besteed. 

Lees in Neder-L een interessant artikel van Marc van Oostendorp over de Italiaanstalige literatuurgeschiedenis.

Ruim twaalf weken geleden begon ik als student-assistent aan de Complutense universiteit te Madrid. Toentertijd wist ik totaal niet wat ik zou mogen en überhaupt kunnen doen. Iedere week werd er een nieuw thema uit het boek behandeld. Van daaruit kon ik zelf een presentatie of opbouw maken dat ik zou gebruiken tijdens de conversatieles.
Daar heb ik altijd geprobeerd zo dicht mogelijk bij de realiteit te blijven. Hoe spreken wij Nederlanders daadwerkelijk? Lange oubollige woorden werden vervangen voor veelgebruikte woorden, veelgemaakte fouten heb ik uitgebreid uitgelegd zodat de studenten niet dezelfde fouten maken zoals velen in Nederland wel doen.
De studenten leerden snel, waardoor ik ook wat kon vertellen over de cultuur en gewoonten. Dumpert.nl is een klein voorbeeld onder voornamelijk jongeren. (De dierenfilmpjes heb ik daarnaast gebruikt om dierennamen aan te leren).
Daarnaast vertelde ik ook hoe jongeren onderling lijken te verschillen met de jongeren in Madrid.
Maar ook: wat zijn de mogelijke redenen waarom Nederland in de top 5 van gelukkigste mensen ter wereld staat?
Ik heb erg veel geleerd van mijn assistentschap door middel van conversatielessen.

Daarnaast is er voor het eerst is er in april een tweedaagse informatiemiddag georganiseerd voor de Deense, Noorse en Nederlandse taal. Iets waar María Jose Calvo en ik al enige tijd van tevoren mee bezig waren om voor te bereiden. Het belangrijkst voor mij was de presentatie. Een presentatie waarmee we studenten kunnen aansporen de Nederlandse taal te leren. Ook waren er exposities te zien in de bibliotheek gedurende deze dagen. Er waren veel boeken te zien van de Nederlandse, Noorse en Deense taal en cultuur.

De eerste dag van de Jornadas begon met een Deense cursus in een uur, dat vervolgd werd met informatie over de Noorse taal. Er was een redelijk grote opkomst, nog meer dan ik verwachtte. Na de eerste twee interactieve uurtjes was de Nederlandse taal aan de beurt. Een informatief klein uurtje over de geschiedenis, gelijkenis met andere talen, en de reikwijdte van de Nederlandse taal buiten de Nederlandse en Belgische grens.

De dag erna was alweer de laatste dag van de Jornadas. Deze keer was de Nederlandse taal als eerst aan de beurt. Deze dag werd er een grotere focus gelegd op de literatuur. Poëzie kreeg een grote plaats. Op het laatst werd er gesproken over waarom studenten een van de drie talen zouden kunnen leren. Dit werd gedaan met behulp van ervaringen. Ook dit was erg interessant. Ook een student kwam aan bod die inmiddels een cursus Nederlands bij María Jose Calvo heeft afgerond.

Al met al waren het twee zeer geslaagde weken. Het waren naast leerzame ook ontzettend leuke weken.

Bedankt!

Download de bijlage!

Welkom in de MediterraNed Blog!

Van februari tot en met juni 2016 ben ik als student-assistent werkzaam geweest op de Escuela Oficial de Idiomas (EOI) in Madrid. De stage was niet alleen een leerzame afwisseling op mijn studie Taal- en cultuurstudies aan de Universiteit van Utrecht, het heeft ook mijn ogen geopend voor mijn verdere (studie)loopbaan. In mijn studie combineer ik taalkunde en de Spaanse taal waarin ik me vooral specialiseer in tweedetaalverwerving. Daarom voelde ik me bij de EOI als een vis in het water.

De stage bestond uit verschillende werkzaamheden zoals het organiseren van conversatielessen, gastlessen, examentraining en het uitbreiden van lesmateriaal. De conversatieles is een informele manier voor studenten om hun Nederlands te oefenen en te verbeteren, met een focus op de uitspraak. Ik verbaasde mij over de grote interesse van de Spanjaarden in de Nederlandse taal. De 37 studenten tussen de 15 en 75 jaar die naar de conversatielessen zijn gekomen hadden allen andere motivaties om de Nederlandse taal te leren. Dat daagde mij uit om voor iedereen de conversatieles zo in te richten dat het beste in de student naar boven zou komen.

Niet alleen probeerde ik de studenten zoveel mogelijk te vertellen over de Nederlandse taal, ook kwam er een stukje cultuur bij kijken. Zo heb ik gastlessen gegeven over het studentenleven in Nederland en België en hebben we samen gekeken naar overeenkomsten en verschillen met het studentenleven in Spanje. Op die manier heb ik daarom op mijn beurt meer geleerd over de Spaanse taal en cultuur. Daarnaast konden sommige studenten niet buiten de reguliere lestijd naar de conversatielessen komen waardoor ik hen zag op tijden die hen beter uitkwamen. Daardoor werd ik wegwijzer in Madrid door de ogen van de Spanjaard.

Ik heb meer geleerd in mijn stage dan slechts het toepassen van wat ik tot dan toe had geleerd over tweedetaalverwerving. Ik heb het ook niet over het geven van examentraining, het maken van foutenanalyses en ontwikkelen van lesmateriaal. Ik heb me gerealiseerd dat ik het lesgeven ontzettend leuk vind. De studenten hebben mij, en nu nog steeds, geënthousiasmeerd en daarnaast ben ik geïnspireerd geraakt door de docenten Nederlands in Zuid-Europa die ik heb gesproken op het congres van MediterraNed in Salamanca (9-12 maart 2016). Dropjes zijn inmiddels ook in het buitenland te koop, dus niets houdt mij nu nog tegen om me in de toekomst hopelijk bij jullie aan te sluiten.

De eerste aanblik die ik van Madrid kreeg, waren enkele dikke regendruppels tegen het raampje van het vliegtuig. Gelukkig schrikt een beetje regen een echte Belgische niet af. Na een lange rit in het, toen nog, doolhof van de Madrileense metro klopte ik aan bij de organisatie HelpMadrid, waar ik de sleutel van mijn kamer kreeg. Onder de grijze wolken repte ik me naar mijn warme kamertje, waar ik me eindelijk kon installeren en tot rust komen. Tot dat moment heb ik enkel met de dame van HelpMadrid en een Belgische vriendin, die ook in Madrid verblijft, gepraat. Het was pas de, inmiddels zonnige, dag daarop dat ik besefte dat een niet-Spaanssprekende studente hier op weinig begrip kan rekenen.
Vol goede moed liep in het toeristische centrum binnen om een plattegrond van de stad en van het metrostelsel en na enig getuur op deze kaarten, vond ik de weg naar de metrohalte 'Ciudad Universitaria'. 'Dat was simpel', dacht ik, tot ik de metrohalte verliet en terecht kwam in een stad van universiteitsfaculteiten die wel drie keer zo groot is als het Vlaamse boerendorpje waarin ik woon. 'Geen probleem, ik wandel hier even een gebouw binnen en ga gewoon vragen waar ik moet zijn.' Was het maar zo eenvoudig... Helaas had ik maar een deeltje van de naam van mijn mentor onthouden en bleek dat 'María Gonzalez' één van de meest voorkomende namen in Spanje is. Komt daar nog bij dat mijn zoektocht naar een Engelssprekende conciërge mij doorheen drie faculteiten heeft geleid. Ik vind het moeilijk te begrijpen dat een stad zo groot en zo toeristisch als Madrid, zo weinig Engelssprekende inwoners heeft.
Uiteindelijk vond ik mevrouw María José Calvo Gonzalez en zelfs op tijd! De ontvangst was hartelijk en de rompslomp die aan deze ontmoeting vooraf ging, was snel vergeten. Ik woonde meteen een Nederlandse les bij en leerde de studenten snel kennen. Ik kon zelfs mijn steentje bijdragen door de gedichten die ze zouden voorlezen in te spreken in hun dictafoon, zodat ze thuis konden oefenen. De meeste studenten spraken ook Engels, wat de communicatie mogelijk maakte.
Intussen zijn we een aantal weken verder en geef ik twee van deze studenten intensieve bijles Nederlands. Ik moet hen klaarstomen voor de zomercursus MediterraNed. Een uitdagende, maar leuke opdracht met twee heel gemotiveerde studenten. Mijn Spaans is intussen ook al wat beter geworden, si si! Het is een taal waarin voor mij heel veel woorden herkenbaar zijn uit andere talen zoals Latijn, Frans en zelfs Nederlands dus begrijpen gaat al behoorlijk vlot, de zinsbouw en grammatica echter zijn nog steeds één groot mysterie, dus laat ik het praten nog maar aan anderen over.
Niet alleen de stage is voor mij een opwindende ervaring, dit is voor mij ook de eerste keer dat ik alleen woon en ook dat is een echt avontuur, zeker in een stad zoals Madrid. Een stad die zo groot en veelzijdig is, dat ze je elke dag verbaast. Een stad waarin iedereen een plekje vindt om zich thuis te voelen en waarin iedereen welkom is, al spreek je best toch wel al een woordje Spaans. ;) Het is intussen bijna mijn laatste week in deze metropool, maar ik ben nog lang niet uitgekeken en kom zeker nog terug!

Alessandro Colagiovanni, BA in Toegepaste Intertalige Communicatie (SSLMIT Trieste) en momenteel tweedejaars MA conferentietolken  op de universiteit UNINT in Rome, heeft een post geschreven voor FB, waarin hij ‘één van de mooiste ervaringen’  beschrijft die hij heeft opgedaan als vertaler vanuit het Nederlands. Titel van de post: ‘Kan een vertaler een leven redden?’. Alessandro wil deze post, die hij voor FB heeft geschreven, graag met anderen delen. (juni 2020)

“Un traduttore può salvare una vita?”

Non sono solito scrivere post, e generalmente se lo faccio si tratta di qualche cavolata per ridere. Oggi, invece, vorrei condividere una esperienza molto recente che mi ha aperto gli occhi. Una esperienza che potrebbe aiutarci a rivalutare una categoria spesso così maltrattata.

I traduttori sono inutili. Già. Tanto c'è Google traduttore. E poi, diciamolo, tradurre non serve a niente.
"Ma tu parli l'olandese? E che ci fai?" Quindi anche le mie lingue sono inutili. Ottimo!

Bene. E allora perché ho scritto che i traduttori possono salvare una vita?

Se avessi letto questa mia frase ieri, o l'altro ieri, avrei pensato: "che cavolata!". Oggi, invece, mi sono reso conto del contrario. Io stesso!

Ecco la storia: vengo contattato di urgenza dal reparto di oncologia del Gemelli. Mi dicono che un ragazzo sta per morire, non sanno bene cosa abbia - presumibilmente un brutto male - ma non sanno bene cosa. Eppure la diagnosi è stata fatta. Sì, è stata fatta. Ma è in olandese perché, guarda un po', gli esami diagnostici sono stati effettuati nei Paesi Bassi. Quindi l'ospedale ha due opzioni: o rifare tutte le biopsie, ma richiederebbe troppo tempo (che non ha) oppure trovare qualcuno che sappia tradurre da una lingua così inutile (!!!) come l'olandese. Vengo contattato mentre faccio colazione. La voce si è sparsa ed è uscito il mio nome.
"È urgentissimo, la prego".
Io ho detto subito di sì, ho chiuso tutto e mi sono messo a tradurre. Prima inviavo la traduzione, prima l'equipe medica poteva iniziare con la terapia.

A lavoro finito, ricevo questo meraviglioso messaggio di ringraziamento.

Grazie ancora. Anche tu hai contribuito a salvare questo ragazzo

Forse non ho operato, no. Forse non ho estratto nessuna neoformazione. No. Ma forse, e solo forse, traducendo da una lingua inutile, ho aiutato a salvare la vita di un giovane ragazzo.

Ma ricordate, ragazzi: i traduttori sono inutili! Soprattutto quelli dall'olandese.

“Kan een vertaler een leven redden?”

Ik ben niet zo gewend om een post te schrijven, en als ik het doe dan is het meestal vanwege iets stoms, gewoon om wat te lachen. Maar vandaag wil ik een recente ervaring met jullie delen die voor mij een eyeopener was. Een ervaring die ons ook kan helpen een beroepsgroep te herwaarderen die dikwijls nogal miskend wordt.

Vertalers zijn nutteloos. Ja, uiteraard. We hebben toch Google translator? En laten we nou eens eerlijk zijn: vertalen dient toch nergens toe. “Oh! Maar jij spreekt Nederlands? En wat doe je daar eigenlijk mee?” OK, dus ook mijn talen zijn nutteloos. Fantastisch!

Goed. Waarom schrijf ik dan nu dat vertalers een leven kunnen redden?

Als ik deze zin gisteren opgeschreven zou hebben, of eergisteren, zou ik gedacht hebben: “Wat een onzin!” Vandaag echter denk ik daar volledig anders over. Ja, ik!

Hier is mijn verhaal. Ik word met spoed gecontacteerd door de afdeling oncologie van het Romeinse ziekenhuis Gemelli. Men zegt mij dat er een jongen op sterven ligt, ze weten niet precies wat hij heeft, misschien een fatale ziekte, maar wat precies weten ze dus niet. Maar de diagnose is toch gesteld? Precies, dat klopt. Maar die is opgesteld in het Nederlands, omdat heel toevallig het diagnostisch onderzoek in Nederland is gedaan. Het ziekenhuis heeft dus twee opties: of alle biopsieën overdoen, maar dat zou teveel tijd kosten (en tijd heeft die jongen niet), of iemand opsporen die uit zo’n nutteloze (!) taal als het Nederlands kan vertalen. Ze bellen me dus terwijl ik net aan het ontbijten ben. Op de een of andere manier was mijn naam tevoorschijn gekomen.

“Het is echt heel dringend, alstublieft!”

Ik heb meteen ja gezegd, heb alles uitgedaan en weggezet en ben aan de slag gegaan. Want, hoe eerder ik met het vertaalwerk begon, hoe eerder de medische equipe kon beginnen met de therapie.

Nadat het werk opgeleverd was, ontving ik dit prachtige dankwoord:

“Nogmaals dank. Jij hebt meegeholpen om deze jongen te redden”

Ja, ik heb niet aan de operatietafel gestaan, misschien ben ik ook niet een of andere tumor op het spoor gekomen. Maar misschien - en alleen maar heel misschien - heb ik door te vertalen uit een nutteloze taal, geholpen het leven te redden van een jongen.

Maar onthou, beste mensen: vertalers zijn nutteloos. En vooral degenen die uit het Nederlands vertalen!