Han van Meegeren: Woman Reading a Letter, 1940. Found in the collection of Rijksmuseum, Amsterdam. (Photo by Fine Art Images/Heritage Images/Getty Images)

Afgelopen dinsdag 18 mei vond er een conferentie over een beroemde kunstvervalser plaats. Deze figuur, beter bekend als de vervalser van Vermeer, heette Han van Meegeren.

Hij is in 1889 in Deventer geboren en tussen 1907 en 1913 studeerde hij bouwkunde in Delft. Hij trouwde in het jaar 1912 met de Maleisische prinses Zoraida. In hetzelfde jaar werd hun zoon Jacques geboren en in 1915 werd hun dochter Pauline geboren.

Hij won verschillende prijzen en hij kon aan de slag bij een bekend kunsttijdschrift genaamd de kemphaan. Hij beschouwde sommige werken als decadent en gedegenereerd.

In het jaar 1921 maakte hij een kunstreisje naar Italië. Nadien begon hij alcoholtests te doen om de originele werken kunnen te identificeren.

Door de jaren heeft hij zijn vaardigheden verbeterd om de vervalsingen zo goed mogelijk te kunnen maken. De authenticiteit is in twijfel getrokken en er is een onderwerp dat nog steeds wordt bestudeerd, aangezien hij een zeer invloedrijk persoon was.

Ondanks het feit dat zijn werken vervalsingen waren, hadden musea er vaak belangstelling voor. Hij besloot ook samen met de nazi’s te werken om er zelf beter van te worden.

Verder is er een film die de laatste Vermeer heet, die in 2019 werd opgenomen en is in verschillende talen vertaald.

Ten slotte ga ik het over mijn mening hebben. De waarheid is dat ik het erg leuk vond, hoewel ik het niet erg goed kon volgen, omdat er veel technische details waren.

Aangezien ik altijd naar de positieve kant moet kijken, wil ik zeggen dat ik veel geleerd heb en dat het ook een goede oefening voor de cursus van deze zomer in Gent is.

Voordat Han van Meegeren schilderijen van Vermeer vervalste, streefde hij naar een onafhankelijke kunst die meer neigt naar het modernisme. Omdat hij veel schilderijen heel goed kon vervalsen heeft hij zijn abstracte kunst toch achter zich gelaten. Deze keuze toont aan dat er in de kunstwereld populaire stromingen zijn waarvan sommige kunstenaars kunnen leven, terwijl andere miskend blijven.

Tegenwoordig is de kloof tussen de populaire en onpopulaire kunststromingen minder groot. Een van de argumenten die dit standpunt ondersteunt is het slagen van de onafhankelijke kunst in Parijs. De meeste toeristen die een weekend in Parijs doorbrengen, zijn gewend om het Louvre, het museum van Orsay of van Pompidou te bezoeken.

Uiteraard kunnen de kunstwerken in deze musea onze aandacht op verschillende manieren trekken: omdat ze bekend zijn over de hele wereld (ik denk natuurlijk aan de Mona Lisa), omwille van de plaats waar ze tentoongesteld worden (zoals het museum van Orsay, een prachtig oud treinstation), of simpelweg door hun artistieke schoonheid (hoewel de smaak weliswaar verschilt van persoon tot persoon).

Ik wil echter een vraag aanhalen: als deze kunstwerken niet in deze musea tentoongesteld zouden zijn, zou je er dan aandacht aan besteden ?

Deze kernvraag toont aan dat er een vertakking in de Kunst is: de kunst van de musea enerzijds en de onafhankelijke kunst anderzijds. In de Franse hoofdstad bevinden zich veel artiesten van deze onafhankelijke kunst in de wijk van Le Marais. Daar zijn de straten het canvas van de kunstenaars: straattheater, open discussie in de cafés, muziekbands, sculpturen en schilderijen gemaakt op basis van dingen die op straat te vinden zijn, etc. Al die opwinding over kunst vindt haar oorsprong in een gebouw bekend als “59 rue Rivoli”. In dit gebouw verblijven onafhankelijke kunstenaars die om de bezoekers hun artistieke visie aan te bieden, zich de kamers eigen maken. Door elke kamer te bezoeken, kun je verschillende kunststromingen ontdekken. Als je de wenteltrap tot de vierde verdieping opgaat, dan kom je in een zonderlinge kamer binnen waarin overal de rommel is. Je moet bijna opletten wanneer je deze kamer bezoekt omdat dit het het kunstwerk is. Op een bepaalde manier, is het net alsof je in het hart staat. Ik raad de ervaring aan die vooral bijzonder is omdat je als bezoeker ook aan het kunstwerk kunt deelnemen: door een klein dingetje van jou daar neer te zetten.

------------------------------------------------

Gegevens van de foto:

Fotograag: GUIZIOU Franck / hemis.fr

ID: P2C5E0